Ja eerst nog even kort iets vertellen over gisteren... Gisteren was ik namelijk een heel leuk dagje uit, op pupbezoek bij From Marmorea’s Shelter. Ik was door Addie en Thea uitgenodigd om hun pupjes te bekijken en ja hier zeg je natuurlijk geen nee tegen! Er was ook nog een andere reden echter waarom ik daar op bezoek ging...
Al een tijdje zit ik heel erg te denken en te zoeken naar een leuke reu voor Abby’s volgende nestje. Het duurt natuurlijk nog wel even voordat het zover is maar opeens is het zo alweer zomer en wie weet is de natuur eerder dit jaar (dit was immers ook het geval eerder dit jaar)... Kortom ik wou er gewoon niet te laat bij zijn en goed mijn zoekwerk uitvoeren dus ben hier al maar vroeg mee begonnen. Er zijn een hoop dingen waarop je moet letten natuurlijk en aangezien ik ditmaal ook zelf een pupje wil houden en de zoektocht nog iets stressvoller voor mij. Ik heb bepaalde eisen voor mezelf waaraan ik vind dat een reu moet voldoen maar je hebt natuurlijk ook de exterieur, gezondheids en karaktereisen binnen de rasvereniging waar aan een reu moet voldoen. Kortom een hoop om op te letten. Ik had wel al een beetje in m’n hoofd wat ik zocht en hiermee ben ik begin dit jaar begonnen met zoeken. En na lang wikken en wegen, nadenken en googelen kwam ik dan eindelijk maar steeds bij een reu uit. Maar ja ik ken hem alleen van foto’s...
Vandaar dat ik dus ook op bezoek ging in Ingen. Ik wou namelijk heel graag een van de reuen daar ontmoeten. En aangezien ze momenteel een nestje van hem hebben was dat natuurlijk helemaal super, dan kon ik meteen zijn pups ontmoeten!
Het was een lange rit naar Ingen vooral vanwege de file die bij Arnhem begon en helemaal stilstond tot zowat de afrit die wij moesten hebben. Maar goed uiteindelijk kwamen we er met ongeveer een half uur vertraging dan toch aan. De mannen stonden al in de achtertuin dus we konden meteen hen begroeten. En wat waren ze toch lief allemaal zeg... Mijn voeten werden al meteen gewassen en ze waren me toch aan het springen en gek doen om aandacht te krijgen. Echt zulke lieverds!
Na hen even een tijdje te hebben geknuffeld gingen we naar binnen om de pups te bewonderen. En wat zijn ze toch mooi, och... Geweldig gewoon! Die vacht, zo vreselijk dik! En die kleuren, zo mooi! En die koppies, oh om van te smelten! Nee echt geweldige pups hoor, super! Ze lagen te slapen maar een van de reutjes wou toch wel even knuffelen dus dit hebben we dan ook maar meteen uitgebreid gedaan. Daarna kwamen de overige honden ook binnen dus werd het een knuffelfestijn van jewelste hoor!

Uiteindelijk hebben we meer dan 2 uur zitten kletsen, knuffelen en bewonderen. Het was echt heel leuk! We hebben een hele gezellige middag gehad en ach wat wil je nog meer al sheltieliefhebber... Zoveel shelties en sheltie pupjes in een huis, super gewoon!
Op de weg terug naar huis hebben we een hele originele route gereden. Wel heel mooi en toeristisch hoor, dat wel. Maar of die nou helemaal klopte... Nou ja volgens het navigatiesysteem wel in ieder geval, hihi.

We waren pas weer 's avonds thuis maar het was een hele leuke dag hoor! En het heeft me alleen maar nog zekerder gemaakt van mijn zaak. Ik weet nu echt wie ik het liefst als vader van ons volgende nestje zie. Ik ben gewoon helemaal verliefd, hihi!

En dan nu vandaag... Vandaag was de spel- en dressuurdag op mijn manege namelijk. Een speciale dag met allerlei leuke activiteiten voor de ruiters daar. Het begon allemaal al rond 9u maar aangezien ik ‘s ochtends niet lekker ben had ik al gevraagd of ik later mocht starten. En dus was ik de laatste van de dag om 12.20u!
De bedoeling was als volgt. ’s Ochtends zouden alle ruiters een dressuurproefje doen op verschillende niveaus in verschillende groepen. Dit was in een verkleinde bak en in onze normale lesbak waren tegelijkertijd allerlei spelletjes te doen en dingetjes te kopen. Na dat alles was het pauze dus even tijd voor wat te eten en tegelijkertijd de prijsuitreiking. Dan zouden we in de middag vertrekken op een huifkartocht van anderhalf uur de bossen in. Kortom een volle maar leuke dag voor paardenliefhebbers! Oh ja en je mocht ook nog verkleed komen, als zigeuner (heb ik niet gedaan hoor, hihi).
Zoals ik al zei ik moest er dus rond 12u zijn ivm mijn dressuurproefje (iets eerder dus dan de proef zelf natuurlijk ivm voorbereidingen zoals opstappen wat bij mij altijd via een perron moet). Ik had een draf en stap proef wat voor de gemiddelde ruiter was (aangezien galop voor mij nog iets te zwaar is en ik ook sinds mijn val in galop enkele jaren terug hier nog steeds een beetje angstig voor ben). Ik reed samen met een ander meisje en met begeleiding. Hier had ik om gevraagd aangezien ik nogal veel last heb van mijn handen de laatste dagen sturen dus niet zo heel lekker gaat momenteel. Ik had gelukkig een vrijwilliger bij mij die meestal met mij mee loopt dus dat was wel fijn (en gezellig, hihi). De proef zelf ging best redelijk. Tja ik ben een perfectionist zoals iedereen al altijd zegt dus over niet alles ben ik natuurlijk helemaal tevreden maar het ging best aardig moet ik zeggen hoor. Karstad liep ondanks dat het toch zijn vrije dag was goed door en luisterde ook prima. Die schat van me!

Na de proef was het al meteen tijd voor de pauze en prijsuitreiking dus we konden meteen door. Ik zocht even wat ‘lesgenoten’ op om te horen hoe het hun was vergaan en we kregen de beste uitslagen van de dag te horen. Daarna kreeg iedereen zijn diploma, rapport en nog een rozet en medaille als cadeau. Ik had 126 punten behaald, oftewel allemaal 6jes en 7tjes. Nu normaal gesproken was ik met dit soort cijfers ingestort (ik was altijd een nerd, beste van de klas met de hoogte cijfers) maar voor nu vond ik het prima hoor. Ik heb nu eenmaal beperkingen en heb ook alweer zo’n 8 jaar niet meer gereden dus dan vind ik dit best een aardig begin. Zeker voor mij allereerste ‘wedstrijd’! Dus ik ben tevreden hoor...

Nou nog even gezellig gekletst met was vrijwilligers en ruiters en toen was het tijd voor ons volgende onderdeel van de dag. De huifkartocht! Er waren 2 huifkarren besteld want een was niet genoeg en nu nog moesten er mensen achter gelaten worden omdat ze te vol zaten. Gelukkig waren de leeftijden wel een beetje bij elkaar ingedeeld dus je had een kar met jonge kinderen en de volwassenen. En dan nog 2 auto’s die meereden ivm ongevallen/zieken en ook nog wat ouders die mee wilden. We gingen met de kar via de weilanden naar een bos in de buurt. En wat hadden we een bekijks onderweg zeg... Alle koeien, schapen en paarden renden met ons mee en stonden ons echt zo aan te staren van ‘wat moeten die daar?’. En de auto’s... Tja je hebt altijd aso’s dus types die toeteren, inhalen waar niet mag, enz. Maar goed we zijn uiteindelijk veilig en wel aangekomen hoor. Helaas konden we niet naar onze oorspronkelijke eindbestemming, de vijver aangezien de rit te lang bleek te duren. Dus het werd een parkeerterrein in het bos waar we even gingen stoppen om wat te eten en te drinken. Na een kwartier of zo gingen we weer verder op weg terug naar de manege.
Onderweg was het... Ja heel gezellig hoor met kletsen en grappen en grollen enz maar die muziek. Frans Bauer, Jan Smit, ‘van voor naar achter van links naar recht’, enz... Echt niet mijn ding dus! Maar ik moeten zeggen uiteindelijk doe je natuurlijk wel mee want ja iedereen doet het, hihi! Terug werden we overigens ook nog gefilmd door wat mensen in het asielzoekerscentrum. Die wisten niet wat ze zagen joh, hahaha! Ja en we hebben ook nog even een file gecreëerd toen we de brug over moesten. Kortom het was een bijzondere maar vooral ook hele leuke rit.
Eenmaal terug op de manege ben ik nog even bij mijn lieve schat Karstad gaan kijken. Mijn moeder was me deze keer niet alleen maar samen met mijn oma en de honden gaan ophalen dus zij konden mijn vent ook meteen even ontmoeten. En zelfs mijn oma die toch eigenlijk niet van paarden houdt vond hem echt een schat hoor!

Karstad mocht vandaag samen met zijn stalgenoten voor het eerst dit seizoen de wei weer in. Dus dat was feest! We zijn dus even met de vrijwilligers meegelopen om te zien hoe dat ging. En och wat genoot die er toch van, ik heb hem echt nog nooit zo druk gezien (want meestal is die me toch lui, hahaha)! Wel moest die arme jongen een muilkorf om. Niet omdat die bijt of zo, nee absoluut niet zo een lief paard als hem heb ik nog nooit meegemaakt (of pony eigenlijk). Nee maar Karstad houdt nogal van eten zoals je ook wel aan zijn bouw kunt zien. En helaas weet hij niet wanneer hij hiermee moet stoppen. Oftewel zet je hem op het land zonder muilkorf dan eet hij zichzelf vroeg of laat gewoon echt dood, zo erg is die. Dus hij draagt tegenwoordig op de wei een muilkorf waardoor die nog wel wat kan eten maar niet meer zoveel als eerst. Dus misschien wel niet zo heel leuk voor hem maar wel veel beter voor zijn gezondheid!

Nadat we Karstad naar de wei hadden gebracht was het eindelijk dan tijd om naar huis te gaan. Het was een lange en vooral erg vermoeiende dag voor mij. Ik heb heel veel pijn overal en ben erg moe. Maar het was het me waard hoor. Oké ik zal niet snel weer 2 keer paardrijden in een week maar het was een erg leuke en gezellige dag. Zeker dus nog eens voor herhaling vatbaar!

Meer foto's van de spel- en dressuurdag op deze site...